Deze 14 boeken las ik in januari

Ik wil niet spreken in clichés, maar er leek voor mijn gevoel geen einde aan januari te komen. Dat had gelukkig ook als voordeel dat ik het jaar kon beginnen met een heerlijke stapel boeken. Veertien maar liefst in totaal. Waaronder een behoorlijk aantal dichtbundels, om de poezieweek te vieren. Dit is een samenvatting van mijn leesmaand.

Zij zei - Jodi Kantor & Megan Twohey

Zij zei – Jodi Kantor en Megan Twohey

Ik begon de maand met het lezen van Zij zei – een verslag van het journalistieke onderzoek naar het seksueel grensoverschrijdende gedrag van Harvey Weinstein, de onthullingen en de wereldwijde impact van #metoo. Een serieus onderwerp, maar gelukkig is het boek ontzettend vlot geschreven. Het was een leerzame en fijne leeservaring.

Herland – Charlotte Perkins Gilman

In Herland gaan drie mannelijke ontdekkingsreizigers op expeditie naar een land waar enkel vrouwen leven. Anders dan hun verwachtingen over vrouwen (ze zullen wel veel ruzie maken, jaloers zijn en ver achterlopen op ‘onze wereld’) blijkt Herland een heuse utopie te zijn. Het is een land zonder armoede en ziekte. Er is geen ongelijkheid. Geen discriminatie. Geen oorlog en geen ruzie. Er wordt geen vlees gegeten, iedereen is vegetarisch. En: alle kledingstukken hebben zakken! Het is een gek idee dat Herland meer dan honderd jaar geleden werd geschreven. De vooroordelen van de mannen, alsook de gender stereotypering is (helaas) nog altijd relevant in onze tijd. Aan de vertelwijze merk je echter wel dat dit een oud boek is. Vandyck Jennings kijkt terug op de avonturen die hij met zijn twee reisgenoten heeft beleefd. Hij omschrijft het land, de systemen, de inwoners, de religie, het moederschap, .. Ook vertelt hij hoe de mannen ontvangen werden in het land en hoe ze de taal leerden. Herland staat bomvol beschrijvingen; er gebeurt eigenlijk ontzettend weinig. En dat is jammer.

Cécile - Ish Ait Hamou

Cécile – Ish Ait Hamou

De elfjarige Djibril droomt van de wereld buiten zijn kleine dorp in het diepe zuiden van Marokko. Hij staat bekend als een nieuwsgierige en avontuurlijke jongen, vol kinderlijk enthousiasme. En laat het nu net deze eigenschappen zijn die zijn leven een compleet onverwachte wending geven. Djibril komt terecht in Spanje, waar hij jarenlang werkzaam is op een Haciënda om vervolgens af te reizen naar Parijs. Hier maakt hij kennis met de jonge vrouw Cécile. De Française intrigeert hem, maar ze is nauwer vervlochten met zijn leven dan hij kan vermoeden. Ondanks het feit dat Cécile traag op gang komt, zat ik bij de laatste pagina’s met tranen in mijn ogen. Na alle avonturen had ik toch wel te doen gekregen met Djibril. Hoewel het verhaal wat ongeloofwaardige aspecten kent, weet Ish Ait Hamou meesterlijk de tegenstellingen tussen Marokko en Europa uit de doeken te doen – gezien vanuit het perspectief van een elfjarige. De rijke thematiek en de verschillende locaties maken van Cécile een groots verhaal.

Long Way Down – Jason Reynolds

Long Way Down vertelt het verhaal van Will, wiens broer Shawn is neergeschoten. En dat is niet de eerste man in zijn (gekozen) familie die dit lot te wachten stond. Het lijkt een vicieuze van geweld cirkel te zijn. Jason Reynolds schreef dit boek in vrije vers, waardoor je door de pagina’s vliegt. Woorden komen aan als kogels. Een eerlijk en oprecht verhaal – alleen het einde viel mij persoonlijk een beetje tegen.

De autist en de postduif - Rodaan Al Galidi

De autist en de postduif – Rodaan Al Galidi

Geert is zevenendertig en woont nog bij zijn moeder. Janine vindt het hoog tijd dat haar zoon uit huis gaat. Zogezegd, zo gedaan. Geert gaat naar de makelaar en een uur en kwartier later heeft hij een huis gekocht. Zo begint het hilarische De autist en de postduif van Rodaan Al Galidi. Ik heb dit boek in één ruk gelezen, ondertussen luidop schaterlachend. Al Galidi gebruikt het perspectief van de autist – uitvergroot in al zijn stereotiepe kenmerken – om als een buitenstaander op de Nederlandse samenleving te reflecteren. Hij laat de lezer met een nieuwe blik kijken naar het ‘Land der Nee’. Een aanrader.

Hoe ik talent voor het leven kreeg – Rodaan Al Galidi

In Hoe ik talent voor het leven kreeg beschrijft Rodaan Al Galidi het jarenlange wachten van de Irakese vluchteling Semmier Kariem. Na zeven jaar dwalen komt hij aan in Nederland. Hier vraagt hij asiel aan. Dan begint het langste wachten van zijn leven: hij woont negen jaar in het asielzoekerscentrum (AZC). Zal hij ooit een verblijfsvergunning krijgen? Met dit prachtige boek geeft Al Galidi, zelf ook een vluchteling uit Irak, de lezer een kijkje achter de muur van het AZC. Hij vertelt kleurrijke verhalen van asielzoekers uit veel verschillende landen, maar spaart de Nederlander en haar bureaucratie niet.

Er is een band die Rapemachine heet - Levina van Winden

het leven van sterren – marwin vos

het leven van sterren is, zoals de ondertitel al zegt, een leesboek over geweld. Is het poëzie? Een essay? Non-fictie? Eerder een combinatie van deze drie. Het onderwerp is echter vanaf de eerste pagina duidelijk: verkrachting.

“Dit boek gaat over de effecten van seksueel geweld en hoe
er in de samenleving vaak met ongeloof op wordt gereageerd”

De taal van het leven van sterren is hard en direct. Woorden zetten de aanval in. Woorden tonen de kracht van seksueel geweld, de reacties van de samenleving hierop en de pijn waarmee het slachtoffer blijft zitten. De teksten tonen emotie en laten de lezer pijn voelen. Het is geen gemakkelijk bundel om te lezen, maar wel eentje die keihard binnenkomt.

Er is een band die rapemachine heet – Levina van Winden

Er is een band die Rapemachine heet is een bijzonder sterk poëziedebuut met een feministische inslag. Met gedichten over de apocalyps en gedichten over (seksueel) geweld. Levina van Winden schrijft over achterblijven na een verbroken relatie, maar ook over verliefd worden. Over mannen die mannen haten en over hoe een einde te maken aan de ‘imperialist white supremacist capitalist patriarchy’Ze schrijft over een wereld waarin een band met een naam als Rapemachine kan bestaan – en dat is natuurlijk al prachtig een statement op zich. Levina van Winden weet op beeldende wijze onze tijdsgeest vast te leggen. Van gebruikte condooms als de ultieme stillevens tot het verschil tussen een spaarlamp en een halogeenlamp: deze dichter brengt de meest creatieve metaforen naar tot leven. Toch blijven haar gedichten toegankelijk en herkenbaar, al gaan ze gepaard met een bijtende ondertoon. Van Winden lijkt een boodschap uit te dragen: we moeten beter omgaan met elkaar en onze wereld, voordat het te laat is.

De kleenex kronieken - Neske Beks

De kleenex kronieken – Neske Beks

In Mortsel Den Oude God kan het leven twee kanten op: of je werkt voor de bierfabriek of je werkt voor de Kleenexfabriek. Terwijl de dorpelingen samenkomen in café De Afgebroken Brug om te drinken en te feesten, verzwijgen ze allemaal het trauma uit de Tweede Wereldoorlog wat hen bindt. Naast de dorpsgeschiedenis staat in De kleenex kronieken het hobbelige familieverhaal van Priscilla, dochter van een Vlaamse vader en een Senegalese moeder, centraal. Op humoristische wijze verhaalt Neske Beks over het opgroeien in een klein Vlaams dorp. Tegelijkertijd schuwt ze de grote thema’s niet. Een aangenaam debuut.

Sorry dat ik te laat ben maar ik wilde niet komen – Jessica Pan

In Sorry dat ik te laat ben maar ik wilde niet komen leeft de introverte Jessica Pan een jaar lang als extravert. Ze volgt een cursus improvisatietheater, schuimt netwerkbijeenkomsten af, gaat op soloreis, spreekt onbekenden aan op straat en doet stand-up comedy. Hoewel haar avonturen hilarisch zijn (en goed beschreven), genoot ik vooral van haar gesprekken met experts en haar interessante inzichten over eenzaamheid, conversatietechnieken en het maken van vrienden na je dertigste.

De kooi - Josh Malerman

De kooi – Josh Malerman

Toen dit boek in 2014 verscheen was het een bescheiden hype, met de verfilming van Netflix in 2018 laaide het enthousiasme opnieuw op. Op social media las ik niets dan lof. Al die jaren stond De kooi ongelezen in mijn kast. Op zoek naar een spannend verhaal om van begin tot eind te verslinden en lekker bij te griezelen besloot ik het boek deze maand eindelijk te lezen. Maar werd ik even teleurgesteld. Mensen spraken over een spannende page-turner. Velen konden niet stoppen met lezen. Ik moest mezelf echter dwingen om de pagina’s om te slaan. Het verhaal was allesbehalve eng. Ik vond De kooi bijna slaapverwekkend saai. Voor mij absoluut geen slapeloze nachten dus. En het hoofdpersonage kon me overigens ook gestolen worden. Nee, dit boek kon absoluut niet aan mijn hoge verwachtingen voldoen. En ik begrijp oprecht niet waar alle lovende recensies vandaan komen.

Niemand zoals hij – Lucia van den Brink

Niemand zoals hij is een prachtig en gelaagd debuut. Een boek over familie, waaruit blijkt dat een gelukkige jeugd niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen draagt zijn eigen schaduw met zich mee. Zo moet Renke leven met het verlies van haar zusje en blijft ze liefst zoveel mogelijk in haar vertrouwde omgeving. Haar opa – met wie ze nauwelijks contact heeft – besluit daarentegen om op latere leeftijd op avontuur te gaan naar Japan. Wanneer Renke zijn dagboekfragmenten begint te ontvangen via de post, beseft ze dat ze eigenlijk niets weet van haar opa. Uiteindelijk reist ze hem achterna naar het land van karate en kraanvogels.
Ik was ontzettend ontroerd tijdens het lezen van Niemand zoals hij. Renke ontdekt langzaam maar zeker dat haar online identiteit haar niet bepaalt. En alle stukjes in de karatedojo van Yamada deden mijn hart sneller kloppen – en beseffen hoe hard ik het mis. Het was ook altijd mijn droom om, net als de opa van Renke, naar Japan te reizen om daar een jaar karate te trainen. Wie weet is het nog niet te laat? Dit is hoe dan ook een herkenbaar familieverhaal vol verdriet dat je doet beseffen dat je al je familieleden misschien niet zo goed kent als je zou willen. En dat je van de tijd die je gegeven is het beste moet maken, voordat je het weet is het afgelopen.

Drakendochter - Clarice Gargard

Drakendochter – Clarice Gargard

Wat als de belangrijkste persoon in je leven niet is wie je denkt dat hij is? Clarice Gargard kent haar vader als een idealist die zich inzette voor minderbedeelden en streed voor rechtvaardigheid. Maar gaandeweg komt ze erachter dat hij de rechterhand was van de gruwelijke dictator Charles Taylor. Hoe kan iemand die zoveel goeds zei te willen doen voor een tiran hebben gewerkt? Hoe zijn deze twee kanten in een mens te verenigen? Wie is haar vader? In Drakendochter volgen we Gargard tijdens haar zoektocht langs conflicten, spiritualiteit en lang vervlogen koninkrijken in het door oorlog geteisterde West-Afrikaanse land Liberia. We volgen haar levenspad van Liberia naar de Verenigde Staten met als eindbestemming Nederland. Een zeer indrukwekkend verhaal.

Hoe de eerste vonken zichtbaar waren – Simone Atangana Bekono

Hoe de eerste vonken zichtbaar waren is een sterk debuut van Simone Atangana Bekono. Het boek bundelt gedichten en brieven in drie delen – ‘wrijving’, ‘ontsteking’ en ‘vonken’. Dat dat samen vuur oplevert moge duidelijk zijn. En naar vuur hoeven we dan ook niet ver te zoeken in deze bundel. Hoe de eerste vonken zichtbaar waren bevat krachtige teksten over oa. vrouwelijkheid, racisme en identiteit.

Meer leestips?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief
en ontvang ongeveer maandelijks verse boekentips!