Een kind van God: schets van de multiculturele samenleving

Titel
Een kind van God
Auteur
Rachida Lamrabet
Uitgeverij
Meulenhoff | Manteau
Jaar
2008
Pagina's
274

Een kind van God is een prachtige verhalenbundel van Rachida Lamrabet. Vaders liggen in de knoop met zichzelf, een moeder vecht met hart en ziel voor haar kind en de volgende generatie tracht uit onzekerheid, de ambivalentie en de humor een beter leven te puren. De manier waarop de verhalen met elkaar in verband staan is heel interessant. Soms maken personages of gebeurtenissen uit eerdere verhalen onverwacht opwachting in een nieuw verhaal. Lamrabet schrijft over levensechte mensen, vaak over mensen in een minderheidspositie. Geloof, stereotypering en migratie spelen een belangrijk rol in de verhalen. Ik wil meer lezen van deze auteur!

Een kind van God - Rachida Lamrabet

Realistische personages

Een kind van God opent met het verhaal ‘NV De Vlaeminck’. Even was ik in de war door het feit dat er twee personages enkel met hij werden benoemd. Maar algauw was ik onder de indruk van de man die al zijn stappen telt en die niet kan omgaan met verandering. Zijn karakterschets voelt realistisch – helaas ook in al zijn veroordelende trekjes. Een sterke opener, die je doet verlangen naar meer.

Het verhaal ‘Meneer Dubois’ speelt zich af in een verzorgingstehuis waar een man op leeftijd net naar verhuisd is. Het vorige centrum waar hij woonde ging failliet. Verpleegster Calixe verhuist met hem mee. Algauw blijkt dat beide personages een bijzondere band hebben. Ondertussen krijgt de verpleegster het gevoel dat zowel zij als haar zoontje anders behandeld worden vanwege hun huidskleur.

Rachid is op zoek naar een job. Ondanks zijn feilloze Nederlands, zijn keurige CV en zijn motivatie wordt het hem niet makkelijk gemaakt. Ondertussen vergelijkt zijn moeder hem voortdurend met de zoon van Si Chaib. “Hij werkt, is getrouwd en slaat nooit een vrijdaggebed over! En hij is jonger dan jij!” Maar dan krijgt Rachid een kans.

Liefde en vertedering

‘Bunicâatjes, een kortfilm’ is het verhaal van de elfjarige Petru. Een Roma jongetje dat steeds met zijn ouders verhuisd. Gelukkig zijn de bunicâatjes er om hem gezelschap te houden. Totdat ze ontbreken in zijn nieuwe huis. Wanneer hij ook nog eens geweigerd wordt voor de buurtschool, neemt Petru het heft in eigen hand. Een schattig en vertederend verhaal, waarin op een toffe manier verwezen wordt naar het eerste verhaal.

‘Van de liefde en de haat’ liet me sprakeloos achter. Ik heb er geen woorden voor. Vervolgens speelt ‘De wandeling’ zich af in de gevangenis.

“De hel van het wachten, dat was deze plek.”

Tegen het einde krijgt dit verhaal een magisch-realistisch tintje. Dat was niet helemaal aan mij besteed. Maar de schets van de gevangenis met al haar bewoners vond ik zeer sterk.

Rachida Lamrabet

Verschil van godsdienst

Voor het volgende verhaal, ‘Aachira Airlines’, verplaatsen we ons naar een psychiatrische instelling. Deze setting voelt heel authentiek. Hannelore Vederlicht vertelt over haar ontvoering door buitenaardse wezens, terwijl Ouarda mensen tickets naar El Aachira probeert te verkopen. Ondertussen is ze verliefd op Johan. Een leuke jongen, die haar ook wel ziet zitten. Er is alleen een klein probleem. Johan is geen moslim.

“Door een fout was Johan geen moslim. En was ik gedoemd om een ongelukkige, maar devote moslima te zijn.”

Melek moet in ‘Een kind van God’ toezien hoe haar babyzoontje Furkan in een christelijk gezin terecht komt. Zelf wil ze dat haar zoontje besneden wordt, maar daar lijkt het adoptiegezin het niet mee eens te zijn. Melek spant een rechtszaak aan. Een prachtig geschreven verhaal, waarin je de pijn van de moeder voelt.

Vooroordelen en racisten

De kracht van Rachida Lamrabet zit in haar levensechte personages. Ik heb het gevoel dat ik haar personages zo in Brussel – of eender waar – tegen zou kunnen komen. Helaas geldt dat ook voor het hoofdpersonage van het verhaal ‘Jihab’. Wat een walgelijk vooringenomen persoon is dat! Wanneer ze aan haar experiment begint lijkt het tij te keren, maar algauw keert ze terug in haar eigen vooroordelen. Spijtig genoeg is dit sprekend voor veel mensen in onze maatschappij.

In ‘Ammetis, de slaper’ praat een ongeboren baby tegen zijn moeder. In ‘Mercedes 207’ zijn twee mannen vanuit Marokko onderweg naar huis, Antwerpen. Daar, in het land van de zorgen, worden ze ontvangen door racisten. Tot slot neemt ‘De fotografe’ op kunstzinnige wijze wraak op de concurrentie.

In Een kind van God zoeken de personages een plek in onze multiculturele samenleving. Met een vlotte pen beschrijft Lamrabet herkenbare situaties. Ze neemt echter geen standpunt in, dat is aan de lezer. Een prachtige bundel.

Een kind van God - Rachida Lamrabet

Meer leestips?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief
en ontvang ongeveer maandelijks verse boekentips!

Eén reactie

Reageren is niet meer mogelijk.