Mensen zonder uitstraling: lessen voor een behapbaar leven
Met Mensen zonder uitstraling geeft Jente Posthuma op prachtige wijze een gezicht aan mensen zoals jij en ik. Een lofrede aan het alledaagse leven.
Met Mensen zonder uitstraling geeft Jente Posthuma op prachtige wijze een gezicht aan mensen zoals jij en ik. Een lofrede aan het alledaagse leven.
“De wereld vergaat. Alleen Almere blijft bestaan.” Met deze zinnen op de achterflap wist Dorrestein mij te overtuigen Weerwater mee te nemen uit de bibliotheek.
Ik kende Gerda Blees al van haar prachtige verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet. Ook haar gedichten in Dwaallichten zijn korte verhaaltjes op zich.
In Kraaien tellen moet Toby zijn strak gecomponeerde leventje loslaten na het verlies van zijn zus. Een pijnlijke vertelling van zelfdestructie.
Paarse hibiscus is een prachtige, maar verdrietige vertelling over het leven van Kambili, die gebukt gaat onder het religieus fanatisme van haar vader.
Een gereformeerd boerengezin wordt getroffen door de dood van een kind. Door de ogen van Jas zien we hoe de familieleden omgaan met het verlies.
In Hallo muur praat een man tegen een muur over de jaren die achter hem liggen. Over een burnout, een echtscheiding, de dood en een alcoholverslaving.
Een uur en achttien minuten draait om Joey. De jongen die besloot om niet langer te willen leven. Een prachtig debuut van Peter Zantingh.
Met een meesterlijke schrijfstijl weet Murat Isik de beklemmende sfeer te schetsen van een Turks gezin dat in de Bijlmer woont. Ik kreeg ontzettend te doen met het hoofdpersonage dat gebukt gaat onder de tirannie van zijn vader.
Op de eerste lentedag van het jaar speelt er zich een nationaal drama af op de Antwerpse Meir. Er wordt een aanslag gepleegd, zonder dat er een schot wordt gelost.